Zifiri karanlığı yırtan ay görkeminde
Loş ışıklı gecenin alaca köşesindesin
Ellerim boşluğun girdabında ben
Sen ise yüreğimdeki hayat sesimdin
Yorulmuşum bayağı koşuşturmalardan
Bir de sen varsın günden sevgiyle kalan
Küçücük sorunlarda,
Serzenişlerini duyar gibiyim
Yüreğin kal diyor, ayakların git derken
Nafile sevdalara yakılmış mor meşalelerin alevinde
Gözün, gönlün görmez olmuş ne desem
Hislerin yok, sen yoksun, ya aşkın
Gururunla baş başa kalmışsın
Ben ise tek başıma bir banka tutunmuş
Devrilmeye hazır çınar dalıyım
Biraz daha yüklensen gövdeme
Ayrık bir sesle devrileceğim sanki üstüne
Umutlarım, sevdamdın gecenin sessizliğine inat
Karanlıklarla üstüme gelme ne olur
Sevginin rengi olmaz derdin hep
Ben siyahı bile senle severken
Ne fark eder sen yoksan renkler
Sabah tan yeri aydınlanırken
İçinde kırıntı sevgin yoksa inan
Sensiz bu yükü hiç taşıyamam
Sökeyim canevimden
Yüreğimi de al öyle git…
İlhan Koruyucu