O yârin elinden bir bardak su içince
İnsanım vuruldum bu güzeli sevince
Bardak elimden düştü su dökülünce
Karıştım yavaşça toprağa kendimce
Dört mevsim kar yağar inçe, inçe

Yiğitlerden bir yürek sevdalanınca
Seven fakir güzel zengin olunca
Çok istedim kavuşmayı alamayınca
Küstüm hayata yaşamam kendimce
Dört mevsim kar yağar inçe, inçe

Dur diyenim olmadı deli gönül sevince
Çok bekledim o yar bana gelmeyince
Öldüm çeşme başında bekleyince
İmam yok selamda verilmeyince
Dört mevsim kar yağar inçe, inçe

Sevdiğimi istedim alamayınca
Seven bu kalbimi toprağa atınca
Erimeye başladım terazi kurulunca
Yanarım son kez hesap sorulunca
Dört mevsim kar yağar inçe, inçe

Not. Kader işte baharında sevdim
Oysa çok sevinmiştim
Hem sevdiğime hem bahar oluşuna
Sevdam karşılıksız çıkınca, baharım oldu kış
Ben yaşayan bir ölüydüm artık
Ve baharın kar yağar mı yağdı
Üzerime özünde sevdama rağmen yağdı kar aldırmadım
Her gecen gün daha çok sevdikçe
Bağrıma kar yağmaya başladı inçe, inçe yine aldırmadım Daha da bir özlemle sevdim yirmi dört yaşındaydım
Dört mevsim üzerime yağmaya başladı kar inçe, inçe
Bu sefer aldırdım çünkü ben ölmüştüm topraktaydım, istediğin kadar yağ kar seni sevdiğim kadar sevdim çünkü beyazsın sende tıpkı dünyadaki sevdam gibisin? Yaşar dostcakalın…