Âlemlere rahmet olan; nasıl benzer bir âleme?
Anlatmaktan aciz kalır, onu en güzel kelime.


Birçok şair ve şuara, teşbih etmişler güneşe,
Güneşe ışık veren O; sayesinde hep pür-neşe.


Bazılarımız benzetmiş, hayat sebebimiz suya;
Hâlbuki su inmiş gökten; duası ile kuyuya.


Kimimiz de yakut demiş, elmas, inci diyen olmuş,
Ondan başka cümle her şey, var oluşu ondan bulmuş.


O ki habipi Kibriya ve bir tek mahbubu Huda.
O asıldır her şey ferî, gerek yok şahit, Şuhut’a.


İnsanlardan birçokları beşer yüzünü gördüler;
Hakikati Muhammedi, (s.a.v.) görenler sefa sürdüler.


Diller tutuldu lal oldu, Letâifler zikre doydu,
Ashabını teşbih etti, yıldızlar yerine koydu.


Her birisi yol gösterir, kimi kimisinden önde;
“İkdeteytüm, ihdedeytüm”, emri fermanı bu yönde.


Onu görenler kurtuldu, başkalarını kurtardı;
Hidayete ehil olan; kalp, onun ile atardı.


Şayet mümkün olsa idi, isterdi herkese halas!
Garibî şefaat dile; elde et hakiki ihlâs…


Salih Yıldız…25.02.2010


Onlara, kim uyarsa hidayet bulur.




.