Adına Hasan diyorlar,
Kendini adam sanıyor,
Devamlı elden yiyorlar,
Kendini adam sanıyor.

Avrat fonun kapısında,
Şerik çıktı tapısında,
Gurur yoktur hepsinde,
Kendini adam sanıyor.

Dilinde “Evet” türküsü,
Olmaz hedefi, ülküsü,
Yoktur Allah’tan korkusu,
Kendini adam sanıyor.

Görsen kaçarsın tipini,
Kısaltmak lazım ipini,
Çiviye takmış kepini,
Kendini adam sanıyor.

Geçimi çocuk parası,
Olmadı gönül yarası,
El ve yüz kömür karası,
Kendini adam sanıyor.

Bu köye aza seçildi,
Büyüdüm sandı küçüldü,
Açılım yaptı açıldı,
Kendini adam sanıyor.

İşi gücü yalakalık,
Sanki sinmiş salatalık,
Görsen tam da falakalık,
Kendini adam sanıyor.

Camla kazınmış haysiyet,
Eder herkese vasiyet,
İşte bu şekil vaziyet,
Kendini adam sanıyor.

Eski kır at tan bakiye,
Yapar çok yerde takiyye,
Seveni çıkmaz ikiye,
Kendini adam sanıyor.

Altı tane çocuğu var,
Sırtta kirli kocuğu var,
Çoklarında pöçüğü var,
Kendini adam sanıyor.

Saymakla biter mi vasıf,
Bulunmaz ki kaygı, esef,
Vakti çok değerli, kesif,
Kendini adam sanıyor.

Dün gördüm de yine kızdım,
Bu şiiri öyle yazdım,
Oğuz soylum hep yan çizdim,
Kendini adam sanıyor.

27.08.2010
YUSUFYÜZLÜM