Arif-i Kamil’i aradım durdum
Yokmuş Arif başka benden içerü
Aynaya baktımda kendimi gördüm
Mevlâm lutfeyledi gel dedi berû

Bu varlık zembille inmedi gökten
Mâna’yı,maddeden ayırdık çoktan
Ne gelirse gelsin bilmişim Hâktan
Dil ki dua’dadır Ya Râbbim koru

Bilmeli sıdk ile dilde mâna ne
Gönül de,sima da,gülde Râna ne
Sayısız servetten mal’dan bana ne
O Mevlâ görmeli alında teri

Hâkka aşık kulum şeyda benmişim
Aşk-ı muhabbebete kıvam,dem mişim
Gözlerde bir huzur ışık görmüşüm
fark etmek kolaymı gözdeki zeri

Deli de benmişim gardaş Veli de
Bilgelik yolunda hem de Âli’de
Yiine de benmişim boşsuz dolu’da
Yürü ey sadık kul emr-üzre yürü

Ağızdan çıkanı duymalı kulak
Yaptığın çalışma olmalı yulak
Şükür ki ermişim kalmadım falak
Attığım adımdan dönmedim geri

Görmeye göz gerek gönül gözüyle
Yaradan isterse zaman hızıyla
Lüzumsuz haşr-oldu hakkın özüyle
Bu kul ki her zaman sözünün eri

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

ETEK YAZILARI

ARİF: Çok anlayışlı ve sezgili
KAMİL: Yetkin, erişkin, eksiksiz, ağırbaşlı, mükemmel.
YULAK: 1-Hamam kurnası.2-çay-3-kaynak, çay, pınar, su pınarı, kaynağı, gözü
BERÜ: Beri
SİMA:Yüz
RANA: Güzel, göze hoş görünen.
SIDK: 1. Doğruluk, gerçeklik. 2. İçten bağlılık
ŞEYDA: Sevda nedeniyle aklını yitirmiş, çılgın.
ZEMBİL:l. Hasırdan örülmüş saplı torba-2- Öteberi taşımakta, koymakta kullanılan örme, yassı sepet, meyve sepeti. 3- Sırtta taşınan kıl torba. 4. Pazar çantası. 5- Küfe. 6- Büyük harman kalburu, gözer.7-Ağzı geniş, basık sepet. 8- Kaşık, çatal vb. konulan bir çeşit kap.
FALAK:Ham,olmamış