3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
989
Okunma
Gönül kuşum aşk’tan yana çok çekti
Kırdılar hep kanadını kolunu
Hasret onu kurşunlayan tüfekti
Vurulunca kaybederdi yolunu.
Hoyrat eller yuvasını yıktılar
Atmacalar karşısına çıktılar
Bir avuçluk sevdasını yaktılar
Sevemedi, öpemedi gülünü.
Severken hiç ayrılmadı edepten
Ar ederdi küçücük bir sebepten
Gerçek aşkı aradıkça o hep’ten
Salladılar her konduğu dalını.
Gönlüm güle yalvardı hep; "gül" dedi
Gül naz yaptı, inat etti gülmedi
Tükenince ümitleri ebedi
Kanatlanıp tuttu azap çölünü.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz