(Yol üstü İzlenimleri-Köln-1)

gidenler neler ummuş
yüreğim delik deşik
gözü Köln de yummuş
hüznüme olur beşik

geçtim içinden
dilimi bilen
halime gülen
elime gelen
güzellikler yaşadım

yedi kar’ından çocuklar
akşam diz boyuydu
sabaha serçeler
yiyecek arar

gezerken terledik durduk

tam tamı on yıl olmuş
çocuğa okul dolmuş
yüksek okullar bulmuş
ankaraya yerleşik

çoğu zaman
yürüyen insanlar eridi
dudağında billur bardağına uzanırken
kırılıp akıp giden gecede
ışıltılı bir sokak (aydın caddesi)
yolu uzun mu uzun
sere serpe serpilmiş
her bir noktada ayrı bir yetenek
güzelliğinde sunum
müzik dolusu sessiz ve tatlı

gece uyuduğun an
oltaya gelmez zaman
alamanyaya erken geldin
karlar yağdırdın geceler ardına
içimizi ısıtan ateş
bulutlar arasından
başını çıkardı güneş
erimiş yerde hafif
ıslaklık kokusu yerde kalan

biraz yırtık biraz serseri zaman
yabandan kaldı bize
sesimi kıstım billur kadehler ötesinde
görünmez rengarenk
yanık ezgilerde yundum