dün günlerden arifeydi
gönlümü çarşıya saldım
yarın bayramdır diye
içimden geçeni aldım

bir çanta dolusu hüzün
biraz umut en ufağından
tatlısından bir tutam hayal
bir kaç da anı en uzağından

bilmez miyim bayram günlerini
bayramlar yaşadım nice nice
sabahın sevinci sardı içimi
hiç uyumadım bütün gece

bu bayram sabahında ilk işim
masayı kurmak oldu
neler almışsam dünden
masanın üstü iyice doldu

önce annemi getirdim masaya
tutup öptüm elerini resminden
sonra karımı ve çocuklarımı
hayallerimi dizdim peşinden

bir bayram yaşıyorum gurbette
yalnızlık evimde büyük bir şenlik
ıssız pencerelerden taşıyor
gülüşmeler sevinç ve yarenlik

bu sabah Bayram Çocukları
evleri geziyor kapıları vurup
minik ellerinde şeker torbaları
sokaklarda şenlikler kurup

kınaları akşamdan yakılmış
en güzel giysileri üstlerinde
saçlarına çiçekler takılmış
mutluluk çocuk süslerinde

dün günlerden arifeydi
bu gün başladı bayram
herkes şen ve mutlu da
yalnız bendim ağlayan

içimde kırık gurbet masası
üstünde düşler dolu bir tabak
çatalımda küçük anılar parçası
dalgın uzaklara bakarak

dün günlerden arifeydi
bu akşam bitecek bayram
herkes sılasında mutlu da
bir bendim gurbette ağlayan



Muzaffer Yıldırım
(Belçika/Bayramı sabahı)