Bülbülün feryadı güllere karşı,
Aşkını bitirenin diner mi yası,
Benim muhannetli yar sana karşı..
…………………………….
Böyle devam ederdi bu şiir bilirim,,
Bizim hikâyemiz ise çiçekle suyun aşkı,
İlk günlerdir, çiçek su için kokular saçar,
Her sabah farklı farklı açar,
—Sırf senin hatırın için ey su, diye,

Öyle zaman gelir ki, artık su da çiçeğe âşıktır,
Ama su da, aşkı ilk defa yaşamaktadır,
Günler aylar geçer,
Ve çiçek der ki;
_Acaba su beni seviyor mu, der
Çünkü, su pek ilgilenmemiştir çiçekle,
Hal bu ki, çiçek alışkın değildir böyle bir sevgiye,
Çiçek suya;
_Seni seviyorum der,
Su;
_Bende seni seviyorum, der,
Aradan zaman geçer,
Çiçek yine;
_Seni seviyorum, der,
Su yine;
_Bende, der,
Çiçek sabırlıdır,,bekler,,,bekler…bekler…
Ve öyle zaman gelir ki, çiçek; artık koku saçamaz hale gelir,
Boynu bükük malin ve mahzundur,
Son kez seslenir suya;
_Seni seviyorum, der,
Su da ona;
_Söyledim ya bende seni seviyorum..der,

Gün gelir çiçek yataklara düşer,
Rengi solmuş, çehresi sararmıştır,
Su da başında beklemektedir çiçeğin,
Yardımcı olmak için,
Bellidir ki çiçek artık solmakta,
Hayatı son bulmaktadır,
Zorlukla başını son kez çevirir suya;
_Seni ben gerçekten sevdim der,
Hüzünlüdür su,
Son çare olarak bir tabip getirir,
Doktor;
_Hastanın durumu ümitsiz artık, elimizden bir şey gelmez, der,
Su merak etmiştir, sevgilisinin ölüm sebebinin ne olduğunu,
_Nedir derdi doktor bey, der.
Doktor; şöyle bir bakar suya,
Ve der ki;
_Çiçeğin bir hastalığı yok
Sadece susuz kalmıştır,
Ölümünün sebebi budur, der,
Veee anlamıştır artık su ,,

SEVGİLİYE SADECE,

SENİ SEVİYORUM DEMEK ,,

YETMİYORMUŞ….