Vuslat hayali giydirilmiş imgelere sarılıyodrum üşüdükçe
Gece,gece...
Sıyrılıyordum sıtkımdan

Eciş bücüş kelimeler doğuruyordum şiir diye
Ninnilerin e kısmında ayrılmıştık
bu yüzden uzatıyordum e-leri de...

Boyuna sana öykünüyordum
Takatsiz kalıncaya dek
Gözlerim kapanıp susuncaya dek
Sen yasım sürüyordu
Bir kelime karıncalanıyordu beynimde
Bir resimle birlikte
Cümle oluncaya dek, olan sabahlar
Parmaklarınla yazıyordum sanki
Gece karanlığında yerimden fırlayıp noktalar koyuyordum şiire
Göz yaşı damlatarak...


Öylesine sen olmuştu sanat
Kelimeler sapa bir sokak gibi
Hep sana çıkıyordu
Bir kadın bir adamı bu kadar sever miydi?
Var mıydı böyle bir hikaye
ben Leylaydım sanki
lakin Mecnunluk istidadı mevcuttu bende

Züleyha ah Züleyha!
benim de içimde güzel gözlü bir Yusuf parlıyor

Yol yol...
İlerliyor.
An anı kovalıyor.
Yol,yol...
Unuttum beni.


Sonra bir çocuk geldi,dedi:
"Abla nereye?Yolun ötesi yok ki"
Ötesi yok ki yolun evet
Yok...
Çöktüm dizlerim ağrıyıncaya dek
Ne sokaklar boyu geri gider bu beden
Ne de olmayan yoldan ileri
Şimdi kalkmalı mı yerimden çocuk onu da söyleseydin bari


Susmalı mı sen yasım,ha ne dersin?
Lal bu sensizlik yahu,
Cevap dahi vermiyor,aciz!
Susması gerektiği zaman susar mı dersin
Şişş dokunma dudaklarıma, sensizlik
Sustum artık
Tamam.