’Söylemek istediğin son bir şey var mı ?’ dedi .
Küçükten titreyerek.

’Sen varsın .

Kaybettiğim kimliklerim,yitirdiğim benliklerim,
Asla sonunu getiremediğim ümitlerim,
Kurduğum her hayalde başrolü süsleyen çöpten Sen’lerim var.

Yokluğunun ardından özlemlerime kurduğum acıkatım,
Gözlerine olan hadsiz açlığım,
Sesini tüm hücrelerimle içime çekip ansızın dağılışım var.

Yılların getirdiği o meşhuur pişmanlıklarım,
Özlemin bana sunduğu umarsız arzularım,
Her gidişinde öldürdüğün milyonlarca Ben’im var..

Gecelerin yorgunluğunu taşıyamayan omuzbaşlarım,
Gökyzüzünde Dolunay görmekten korkan bakışlarım,
Seni sormaktan yorulan sancılarım var..

Kırıklarım,kırıldıklarım,kırılganlıklarım,
Kimsesizliğim,ellerine muhtaç olduğum anlarım,
Kıyamadığım,bırakamadığım Aşk’ım var.

Sen varsın.. ’

Diyebilmekti istediğim .
Ama bükülmüş dudaklarımın arasından çıkan sadece ’Susmak’ tı .
Küçükten titreyerek...

Efsane