1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1299
Okunma
Yolumu kaybettiğim o günden beri,
Aklımdan çıkmıyor büyülü gözleri.
Türlü hisler, azgın sarmaşıklar gibi,
Çepeçevre bürümüş tüm düşüncelerimi.
Sisli bir nehirde yol alan sal gibiyim.
Dokunsalar sanki her an batabilirim.
Gerçekle hayal arasında bir yerdeyim,
Sonsuz ihtirasların hapsindeyim.
Yaralı yürekler toplanmış sanki burada,
Sağımda solumda kırık kalpler hepsi inzivada.
Oysa mutluluk, bu kadar uzak olmamalı insana,
Cesur olup, yıkıp, etmeliyim tabuları param parça! .
Anladım ki, ancak üstüne gidersem karanlık düşüncelerin,
İşte o zaman aralanır, azgın sarmaşıklar ve sis perdelerim.
Açılan kapıdaki geçit, mutluluk yoludur, eyleme geçirdiğim,
Anladım ki cesur olmadıkça sahibi olamayacağım o büyülü gözlerin.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz