Adamın birisinin, yolu saraydan geçer,
Ortalık hayli ıssız, üstelik taht da boştur.
Dinlenmek isteyince, nefsi orayı seçer,
Sultana yakalanır, yaptığı büyük suçtur.


Hadsizi yıkın yere, dersini verin hemen,
Askerler emri alınca, bağlarlar falakaya.
Ağlaması gecikir, onca sopaya rağmen,
Yükselir kahkahası, peş peşe şahikaya.


Vurdukça vururlar a, durum aynıdır yine,
Kimbilir böyle miydi, evvelce de hasebi,
Sultan mânâ veremez, akıl dışıydı sahne,
Bre densiz bu haltın, söyle nedir sebebi.


Sebebi ne ki dersen, anlatayım da dinle,
Çıkardığım hikmetti, murat ettiğin zûlme,
Bir taraftan can acır, bir taraftan şükürle,
Halini düşündüm de, aldı beni bir gülme.


Tahtı boşta görünce, acep ki nasıl dedim,
Şu koltuğa geçince, payımı aldım şahsen.
Beş dakikası için, bu kadar dayak yedim,
Var sen düşün sonunu, kaç yıl oturdu isen.