Ben hiç şehir görmedim
hep inek kokulu ahırların duvarlarında
acaba nasıl bir yerdir diyerek hayal ettim şehri
saçlarımı örerken köyden bir arkadaşım konuşurduk hep
köy kadar büyük müdür sence şehir diye..?
yanımızdan geçerken köyün delikanlıları
fısır fısır gülüşürdük hatceyle
sordukları zaman neden gülüyorsunuz diye
Şehri düşünüyoz derdik hep

ve
o
an..
bi cumaertesi sabahı babam sesleniverdi
salonun gerisini kırptığımız mutfaktan
‘hazırlan emine şehre iniyoz’
o an dudaklarım şehir adını aldı ağzına
yakın ve hisli…
Kalbim öyle heyecanlıydı ki
pır pır atıveriyordu misal
ben şaşkınlığımı atar atmaz hatceye koşuverdim.
dedim hatce ben şehre iniyorum
unutma beni köylüm geri de gelecem biliyorum..
sarıldık can dostumla vedalaştık iki dakkaya

ve
o
an
aboo..
buralara ağaç ekmek gerek
su serpmek çeşmeden taşıyıp da
babama dedim ‘şeher bölemi oluyor baba’
babam dedi ki’bu daha ne kızım,ekmeğin bilem fırını var misal’
Şaştım kaldım babamın sözlerine
derken yerleşiverdik
gezdik gördük şeheri..
hatceyde özlüyom gari..
köyde bi yavuklum varidi
onu da hani..
o bilmezdi sevdimi emme olsun ben seviyom onu gari
ha burada şeherde o kara sevdaya piltonik mi pilatonikmi ney diyolar emme
hala çözmüş değilim..

ve
o
an..
baya olduğu şehre ineli
alıştım nalet sularına
içilmez emme içiyoz yinede
bi mektup yazdım hatceye bahsettim her şeyden
hatce dedim alışamadım ben bu şehrin suyuna ekmeğine
alışamadım havasına ,heç tezek kokusu yok burada
ekmeği pişirirkene yanaklarımız al al olurduda öle beklerdik yavuklumuzu
burada her şey hazır dedim hatceye
hem bizim köyde herkezin bi yavuklusu olurdu
burada birinin bir kaçtane var dedim öle yazdım
hem benim çocuklumda sarı saçlı bebeklerim bilem olmadı
burada insanların bile saçları hep sarı hatce dedim

ve
o
an
her mevsimi ayrı güzel köyümün
ne işim var şeherde
zaten mektubun cevabınıda
hatceylen okuduk köyde…