Nov,19/05



Benim babam,
Güzel babam,
Yakışıklı,
Zeki babam;
Zekasını kaybetti
Yalnızca birkaç ay önce
Kaybetmeden yakışıklılığını...

Öyle dik bir dağın
Öyle eğilişiydi,
Ki, yakışmazdı ona
Ölümden gayrı, bu hayatta,
Böyle eğik kalmak!

O da zaten öyle yaptı!

.........


Hiç gördünüz mü babanızın
Ölüş çizgisinin yükselişini;
Tanık oldunuz mu an be an yitme seyrine
Ve umut nasıl bir armağandır ki insana,
O yitişi yaşarken
Hala beklediniz mi
Yaşayacak diye;
Ve sonrasında
“Zaten belliydi herşey başından...”

Babamı,
Hep, zekasıyla övündüğü babamı,
Ki haksız da değildi hani,
Beyin iltihabından
Uğurladım
Geçen aylarda.

İflasına tanık oldum bir beynin,
Ki, benim için ne değerliydi
Ait olduğu kişi.

Öyle dağ gibi,
Öyle zeki ve nedense
Hep kontrollü
Babamı,
Öyle çocuksu,
Öyle bilinçsiz,
Ki, elbet burada yanılıyorum,
Ölüm anında mutlak vardı bilinci,
Ama, hep dimdik olan babamı
Öyle, yani ne bileyim,
Öyle yatarken yoğun bakımda
Ve hiçbirşeyciği yokken, bize göre,
Öyle uğurlayıverdik,
Onbeş gün içinde..


Gülgün Karaoğlu

*Uğurlamamızın 2.yılıdır bugün...Anısınadır bugün bu şiiri seçişim...