İmansız bir yağmurun taneleriydi;Issız odamın camına vuran.
Yalnızlığımın sessiz çığlığının yansımasıydı sanki;
Bardaktan boşalmıyor adeta gürleyerek yağıyordu;
Yapayalnız çaresizliğimin üstüne;
Penceremin kenarına konan masum serçeyi farkettim;
Masumca,saf,tertemiz bakışı vurdu can evimden beni;
Tıpkı sen gibi bakıyordu çünkü......
Aldım onu avuçlarıma soğuktu ve titriyordu;
Tenimin sıcaklığıyla ısıtmak istedim;
Şefkatimle yalnızlığını gidermek istedim;Yüreğimin üstüne koyarak;
Ne bileyim işte;Serçeyi sevdim.
O bana ben ona merhem olacaktık.
Yaralarımın başlangıcı ve sonuydun sen;
Öle bir kanıksamışımki ben seni,ölesiye;
Seni sensizlikte bile sevmeye adamışım benliğimi;
Seni sensizlikte yaşamayı;Seni sensizlikte hissetmeyi;
ve yinede ;
Seni sensizlikte sevmeyi sende yaşadım,sende tanıdım,sende tattım.
Çok uzaklardaydın belki bana ;
Nefesimle hissettim seni;
Her nefesimle yaşadım ben seni;
Ne sensizliği düşündüm nede ilgisizliğini.
Çünkü önemli olan sendin ve sana olan sevgimdi........

Selim CUNGER