bir engindeyim

acık denizlerde bir kayık

dalgalarla boğuşuyorum

küreğim kaybolmuş

kalmış ellerim bom boş

ümitlerim içimde saklı

ruhum denizin derinliklerinde

uzaklardakı kıyılar

enginliğinde mavi denizin

susuyorum martılar konuşuyor yerime

fırtına oncesindeki durgunluk gibi

bata cıka dalgalarda kayığım

ruhum ellerinde enginliğinin

denizi seviyorum

taşıyor beni uzaklara

kalabalıklar ardımdan bakıyor

sonsuz mavilikler içinde ruhum kendini arıyor

bir oluyorum denizle ben

mavisi gözlerimden içime kalbime akıyor

kulaklarımda martı sesleri

saçlarımda rüzgarlar

iliklerime işliyor nem

aksam oluyor

kayıgım sallanıyor dalgalarında denizin

gece yıldızlarını örtüyor üstüme yorgan gibi

ben ve ruhum

bedenim ve kendim

simsiyah denizin ortasındayız

artık geri dönüş yok

bitiş başlıyor geceleri

mavilik yok artık

bir anda yakamozlar sarıyor beni

ay ışığında

kayıgım gene yol alıyor enginlere doğru

griler var bazen siyahlarında mavisi ile birleşiyor siyah

denizin kolarında

ben eriyorum sensiz nefessiz kalıyorum hıçkırıklarım boğazımda

kendimi anlatmayı deniyorum kelimeler susuyor çığlıklarımda

özlemlerim sarıyor umarsızca

pusulam yok yönüm kaybolmuş

denizin enginliginde

birtek aklımda o gözlerin

nefesinse ruhumda

martılar gülüyor bana sabah güneşi ile

soğuk sisleri ve bugu denizin üstümde

balık sürüleri geciyor parmaklarımın arasından

kayıgım boş umutsuz

dalgalar etrafımda

bir anda silkeleniyor ruhum

deniz aydınlanınca güneşin ilk ılık ışıklarında

aklıma gene sen geliyorsun

o soguk bakışların durgun

ılıklık kalmıyor içimde

ürberiyor ruhum derinliklerinde

oysa seni eskiden düşündüğümde

sevgin sıcaklık verirdi bu engin denizlerde

şimdi ise senden kalan tek bana

bir avuç kum ve bir kaç deniz taşı bana verdiğin o sahillerde

ey son umudum ey güzelim deniz

artık kalmıyor bende çare

sana haykırıyorum ey sonsuz ve engin deniz

al ruhumu ayır bedenimden

göm mavine beni taşı enginlerine......