"İskenderun’da bir çocuk, henüz sekiz yaşında.
Şefkatli el başında, dayısı var yanında."

Muhterem dayıcığım.
Ana’mdan armağanım.
Koskoca bir hayattın.
Şimdi uzaklardasın.

Amansız hastalıkla,
Yıllar sürdü savaşın.
Görüp, bakıp, duymayan,
canımızdan bir candın.

Dirençliydin hastalığa,
Sessizlik oldu adın.
Kaç güneş doğup battı,
lakin hiç uyanmadın.

Son yıllar çok şey aldı.
Toz pembe hayatlardan.
Uzaklaştık tüm aile.
Güzel hatıralardan.

Bir perşembe sabahı,
aldım acı haberi.
Kara bulutlar gibi.
Sis kapladı İzmir’i.

Çocukluğumdan günler,
gözümden akıp geçti.
Bir film şeridiydi.
Gül yüzün hep güleçti.

Şakacı kimliğinle,
bazen ders verir gibi.
Güldürürken neşeyle,
düşündürürdün bizi.

Atatürk’ün adını.
Kalem tutma tadını.
Senden öğrendim dayım.
Turnusol kağıdını.

Sen de şiir yazardın,
genellikle taşlama..
Kalıtımsal meziyetim,
şiirlerle haşlama.

Merhametli yüreğin
resimdi tuallerde..
Hayvanlar konu idi,
yaptığın resimlerde.

O kadar dalgındınki,
tüm ömrü hayatında.
Aramızda yaşanan
Nice olay bir fıkra.

Hani bir ramazanda.
"İkram geldi cigara.
Oruçsun dayı diye
bağırdı bu fıkara."

Konuştun arkadaşla.
"Oğlum sus diye haşla.
Vedalaşınca dostlan.
Sen değilmiydin kızan."

Niye hatırlatmadın,
"oruçlu olduğumu,
sen bana ne bakarsın.
Sanmaki duyduğumu."

İstanbul Aksaray’da
Mutluluk vardı orda.
Hep yardıma koşardın.
Başımız kalsa darda.

Çınarcık’da bir balkon.
Dili olsa konuşsa,
tüm ailen yanında.
Şimdi ise dedin son.

İdealtepe son durak,
Senin gibi bıçkına.
Hayattan el çekerek,
çok zordu kalkamamak.

Hatıra yüklü şerit..
Oyyy dayım oy, sen de git.
Bu devran böyle döner.
Her gün bir ocak söner.

Sana son bir hatıra
Yeğenden yıkık mısra.
Rahat uyu yerinde
Mekanın cennet ola.

Yalnız değilsin anam. (Sevgili anama)
Yanında ağabeyin var.
Yürek oldu ahuzar.
Bilmemki kime yanam?

"Şimdi İzmir’de bir adam, yitirdiklerine yanan.
Tam elli üç yaşında, kara bulut başında."

Geçici olarak siz dostlarımdan izin istemiştim ancak sevgili dayımın hayata
veda etmesi nedeniyle yazdığım şiiri de paylaşmak istedim, sevgilerimle..

MEHMET FİKRET ÜNALAN