Kâinatın özüyüz, ete kemiğe bürünmüş,
Vatlıkların içinde, insan diye görünmüş.
Ruhen teslim olmuşsak, Allah ın Kitabına.
Mavera ülkesinde, petekten bal süzülmüş.


Ey insan okusana, muhteşem bir kitapsın.
İmanınla zirvede ve kainat ta sultansın.
Nimetler senin için, zira ki sen muhtaçsın.
Aczinle boyun büküp dua etmek yakışmış…


Düşünen bir varlığa, insan denmiş âlemde.
En büyük fırtınalar, kopar küçük bedende.
En girift açmazlara, cevap bulur beyninde.
Hikmet ile bilgiyi, yoğurup hamur yapmış.


Geçmişten gelir elem, gelecek bin bir tasa.
Bu sıkleti çekemez, yüklesen dağa taşa.
Bu emanet ağırdır, günü gününde yaşa.
Pişmanlık depremiyle, sarsılarak şaşırmış.


Beyaz, siyah, sarı Her ne renk olsa da tenin.
Fark etmez, yaratan sana vurmuş hatem in.
Tenin renginde değil, taşıdığın değerin.
Allah tüm kavimleri, bir hikmetle yaratmış.
Mehmet Demirel