Diyelim ki gün oldu devran döndü
Sen çektin gittin benim bilemediğim diyar kentlere
Kucağında yavrusuyla kalan ana yaptın beni
Ağlamıyorsa ya anılarım, dökmüyorsa gözyaşlarını
Düşünüp de buruklaştırmayacak mısın daracık yüreğini
Bir de o yüreğe dünyalar kadar derdin hep değil mi
Ne çok gülerdim şen kahkahalarımı atarak.

Gönlünü her gemiciye açık tutan ey sevgili!
Yetmedi kalbine düşen çapalar
Vurgun yemedi mi aklınla yüreğin arasında sıkışan sevgin.

Benim aşkla bir alıp veremediğim yoktu,
Tüm hesabımın huzurumlaydı, başardım, huzurla yaşamayı.
Sonra da seni aldım sol mememin altına, öyle misafir gibi filanda değil
Evrenin aradığı yere sultan yaptım seni
Sen kralından kaçan cariye olmayı seçtin.

Gözlerin gidecek, kalbin korkuyor şimdi, ölmek gibi değil bu korku
Ne keşke demek istiyor vicdanın, ne de pişmanlık ateşi sarsın istiyor
Aşkın düşmek olduğunu biliyorsun ateşe.

Şimdi öylece durup seni izlemek istiyorum
Görmek istiyorum kocaman yüreğini
Şaşkın ördek yavrusu titrek halini
Aklıma kazımak istiyorum.

Sen çok iyi biliyorsun;

ne çok sevsen de bırakıp gidemezsin huzurun ellerini
yanında duran mutluluğu arkanı dönüp terk edemezsin
öyle bir yürek gerek ki, sen bile inanamayasın bu işe
zaten inanamayacağın bir işe hiç kalkışma bile.


Doğuşan IŞIK
05.05.2010