Sana Son Şiirim
İkincil düşler var gecenin soysuzluğunda,
Gizinde ben... Yüzünde sen...
Hani şarabın esrikliğinde koşarken sahile,
Fetihlere gebeydi ıslak yakamozlar,
Arsız dalgaların hırçınlığı
Ay düşmüş öpüşürken denizle...

Nerde Nedimin şen stanbul’u ?
Gülzarlar mahcup, laleler vedasında.
İstanbul biri meşveret, diğeri nar.
Sen gibi ey sevgili!
Bu şehrin de iki yüzü var.
Keşki;

Şehri güzide bildim, öyle kalaydın.
Afitabımsın,bir sabah penceremde olaydın.

Toprağımda sana da bir yer, bir nazar.
Fecri yakan afitabım ölüyor azar azar.

Yine laleler açmış, aşıkın meşrepsiz ey şehir!
Çığlıkların dalgalarda ölür sebepsiz ey şehir!

Mavide kaldı mainin yitikleri.
Soysuz, yine soysuz...
Demiri eritme vakti, toylar kurulsun.
Dokuz tuğ uğruna üç kez vurulsun.
Sanığı aşkımız,
Sebep On üçlerden sorulsun...

Bana mı sordu Fatih fütuhatını,
Cengiz Anadolu istilasını.
Ya ne demeli Kürşat`a,
•Çin sarayını basmalı mı ,basmamalı mı?..
Aşkıma Hülaguyum yakarım Bağdat`ı.
Mustafa Kemal’im,``Ölmeyi emrederim``
Sevmem vatan için küsuratı.

Aşkım gibi bu şehri garabet ölümlere gebe.
Yaratma beni, yaratılmışa inanmam, tevbe!

Dün İstanbul’dun, Fuzuli aşıkındı tınmadın aşkı.
Taş üstünde başın kalmayaydı, Bağdat gibi keşki.

Asitane bildik sen ki, kostantinapoldün gecelerimde.
Garbın nazlı kızı idin lakin soldun gecelerimde.

Muzafferdi sultanın yazılı özgürlük anıtında.
Kutlandın gerçi, yaratanın o nezih katında.

Sen yine stanbulsun,ben yine esri aşıkın Nedim.
Gavgayı hürrüyet çün Nefi deminde mesneviler serdim.

Var yine ölümcül düşlerin sufi çimlenir nazarında.
Her aşkın devri menakıbı imlenir nazarında.


Kısmet be İstanbul! Vasfına yetmez afitab.
Hiç biter mi aşıkın, çünkü bitmez afitab.
Sanma karanudur, nice o...gitmez afitab
Desti hun olsa mai demlenir nazarında.

Bak toplanmış şairi nadanlar, kimi nedim kimi baki.
Lutufkarsın aşıkına,unutsanda unutmaz camdaki.

Galata’da kanatlarım sendin, denizle seviştim.
Sen bensin, bendeki sen... Al yeter yüreğimi demiştim