Parmakları yazar yudum yudum içilen gazeli.

Dudaklarıma değer her yudumda o zambak eli.

Buğusu yükselirken ayrı haz verir ruha çayın.

Işıltısıyla yıkar gam tortusunu çay güzeli.



İncelir şeffaf tenli dilberin beli inceldikçe.

Safa dem alır gümüş tepsilerde çaylar geldikçe.

Tazelenir efsanenin gamzesiyle nice dostluk.

Siler hüznü buğu buğu demlikte can demlendikçe.



Dünden bugüne uzanır gönlüyle Pir Şeyh Şazeli.

“Kahveyi” bulduğuna pişman olur çayı göreli.

Semaver bıkılmaz efsane anlatır dinleyene.

Atar yürekten yalnızlık korkusunu çay güzeli.



Ne nes ne kafe ne neskafe ister bu yorgun gönül.

Çay demleyen dilberin gamzesi olur emsalsiz tül.

Bir yudum bir buğu alır üstümüzden tüm yorgunluğu.

İncelir fikirde yudum yudum billûr çay güzeli.



Demliğin türküsü örtüşür yârin yakan sesiyle.

Birleşir semaver nefesi demliğin nefesiyle.

Yayılır havaya demlikten mest eden hoş rayiha.

Hazza demir atar dudaklar çayın has busesiyle.

Ankara,03.08.2010 İ.K