Beni hasta halimde, zor anımda bıraktın,
Adaletsiz kaçışı vicdanımda bıraktın.
Sitem kokan nefesin yükseltti alevleri,
Dayanılmaz hasretin dumanında bıraktın.

‘’Gözlerinin içine başka hayal girmesin:::’’
Nağmesiyle çınlardı, ses vermeyen nefesin.
Hani sevmiştin beni, ömrünce unutmazdın?
Beni kovdun gönlünden, sen hala içimdesin.

Sevdanın büyüsüne duygumuz karışarak,
Aynı vadiden aktık, çılgınca yarışarak.
Ben hala coşkun selim, köpürerek akarım,
Gözlerinin rengiyle yeniden barışarak.

Çınar derdin gönlüme, gölgemde açtın fallar,
Kemirdi hasret kurdu, sarardı bütün dallar.
Kâinata dargınım, ızdıraba yolcuyum,
Yanımda sen olmadan çekilir mi bu yollar?

Ayrılığın Kaf Dağı, n’etsem aşamıyorum.
Hüzünlere efendim, derde paşam diyorum.
Unuttun unutalı çöktü göğün tavanı,
Derdin beni bitirdi, artık yaşamıyorum.

Gönlümün anasıydın, caminin avlusuna,
Bırakıp veda ettin sevdanın yavrusuna.
Öksüz kaldım âlemde, kış kıyamet benimle,
Ne ağlarım peşinden, ne de dön derim sana.
…………………………………………………..

Yalnız Ferhat mı yardı, dağların kayasını?
Bir tek Mecnun mu tuttu, Leyla’sının yasını?
Tanrım bana yaratmış, ayrılık belasını,
Âlem gönül gurbetim, kim bulmuş sılasını?

Mehmet Nacar