''boy(n)um kısa
ve imgelerime ulaşmak için tutunduğum liman , bir beden büyük geliyordu kıyılarıma''

Şiirlerim demir alırken boz bulanık sularda, imgelerim vurgun yedi zaten hiçbir imge saklayamaz gözlerinin gözlerime değdiği andaki etkisini ve ben işte o vakit küçülürdüm daha sığdıramamışken içime gözbebeklerini dahi.



''üzerimde gökkuşağını yalamış bir bulut ile
arşa yükselen bir huzur kırıntısına perçem oluyor kirpiklerim
toprakta kızıl kırmızı bir telaş
sessizlikte barınmaya başlayan feryadın tohumları yuvasız''

Şimdi birkaç akşam üstü ıslaklığını giyiveriyor tenim, ben ıslandıkça gittiğin yağmurların damlalarında toprak sus pus kesiliyor ve artık kol kanat da germiyor vakitsiz yağan bu karanlıklara. İmtiyazlı bir sessizlik kopuveriyor işte bu fidan veremeden kuruyup giden bir tohumun ağıt sesleri...



''cımbızla tutup , şehrin kaldırımlarında eziyorum geçmişi
hıncım geçer belki''

Güncelerimi bir uçurum kenarında kaderine terk etmişliğim değiştirmiyor, geçmişimin yarınlarıma tuttuğu aynayı. Yazgım her defasında tekerrür ediyor adeta.



''bir ağustos sıcağına serpiştirilmiş , şubat ayazı gibi sol yanımdaki
yüzünde solgun bir kelebeğin zorlu sevinci
tam kırılmadan kanatları uzatıyorum kalemi''

Ne zaman dokunmaya an kalsa ateş böceklerine mevsim rengini çekiyor üzerimden birden hazan vuruyor kışa dönük kalemime. Şubattan da soğuk kanatlarına değiyor ama hep ben kanıyorum senden teğet geçtikçe...



''yine seni yazıyor
" e y s e v g i l i " diye başlıyor tahassüre bulanmış şiirleri
aynı göğün altında
aynı yıldızların gölgelerini saymak yetmemiş belli ki ''

Sanma ki şikayetçiyim seni yazdıkça kalemim büyüyorum, bunu da bilirim.Ama yetmiyor tıpkı bir çocuğun annesinin yanında hiç büyümeyeceği gibi bende senin nazarında hiç büyümeyeceğim.



''bir gün hedefsizliğin ağına düşen gâyemin adımlarını sayacak , ayaklarını altından alacağım''

Birgün küçülecek adımlarım sana çıkan yollar azalacak işte o vakit sımsıkı sarılacaksın içimdeki Sen'e.



Şiirdi okuduğum...

Saygılarımla kaleme.