Ey can haddini bilmelisin
Nefesin azizliğine itibar ederek, sevginin diliyle bütünleşmelisin
Mütemadiyen asileşmemelisin, he vakit bahane için ruhunu bizar etmemelisin
Müddet-i nefes nedir, rahmet kimin tasarrufunda bulunan itibar edilen cenahtır

Her an yargıç mı olmalısın
Ne zaman sanığın ah u figanını anlamaya azimle çalışacaksın
Mağdur ve mahzun olmak nedir, halinin derinliğinde yaşamaya başlayacaksın
Sabrın ve irfanın, ihsan ve izanın aşkla zerk olunan manasından haberdar olacaksın

Hüküm sahibi olmak liyakat ister
Ehliyet sahibi olmak söyle hadi, halin için ne kadar kifayet eder
İnsan zafiyetleriyle insandır, hata ve tercihlerle hesaba çekilecek candır, bekler
Her vakit korku ve kaygıyı yaşatacaksan, esaret etmeyi başarman ne büyük keder

Ne vakit seni düşünmüşsem
Eziyet vermeni sinemin her lahzasında derinden hissetmişsem içim acır
Her zaman bir bahane aramaya başlarım, feryadımı bir gün anlayacağını umarım
Göçüp gitmeden, suskun halimin serinliğine gizlediğim figanımı hissetmeni anarım

Bakışlarım niye kaçkındır
Ruhumu firar ettiren çığlığın ne vakit duracaktır, sürur başlayacaktır
Tebessüm etmeyi unutturdun, gam içinde bir ömür tüketmemi sağladın, acıdır
Kırıp dökmeden, hiddeti öncelemeden, gazabı halinde görmeden göçmem sancıdır

Mustafa Cilasun