gecenin anlamsız karanlığı ve gözlerinin susuşu
tanıdık bir filmin o derinleşen ;kaybolan karanlık sahnesinde
anlatıyor sanki seni bana;
susuşun çıldırtıyor;
kemiriyor beynimi
seni okuyamamak ve çözümleyememek çıldırtıyor beni
susuşların beni daha da yaralıyor
özlüyorum hiç olmadığı kadar
derin
anlamsız cümleler kurup saçmalıyorum
kontrolü elimden kaybedip sana doğru
çağlıyorum
neler yaptın bana neden böyle oluyor
neden i ? niçin i? kendimi kaybettim
neler yaptın bana neden bu kadar
ağlıyorum?
ve söyle zor bulduğum seni kaybetmekten neden bu kadar
korkuyorum?
canım sıkıldığında yada tepem attığında
arkama bile bakmadan hadi eyvallah niye diyemiyorum
susuyorum göremesemde gözlerini kızgınlığını
canımın en derin noktasında hissedebiliyorum
susuyorum seni üzdüğümde kendime lanet okuyup
yaptığım hatada kendimi boğuyorum
anlamsızlaşıyorum...
sensizliği düşünmekten kaçıyorum
özlüyorum hırçınlaşıyorum yoruluyorum
öyle bi gerçek var ki ? seni kendimden bile çok seviyorum....