Dolunay gözüküyor gene ufukta.
Yaratıklar bekliyor beni kabusta.
İstemiyorum yaşamak karanlığı.
Bunlara sebep kalbimin yalnızlığı.

Şehrin ışıkları aydınlatmıyor ruhumu.
Rüyalarda bile bulamadım mutluluğu.
Bu nasıl bir dünya, her şey muamma.
Aklımdaki yaşam sadece utopia.

Düşünüyorum derin derin, kafam yastıkta.
Eski dostlar kalmış sadece hatıralarda.
Giden güzellikler gelmiyor maalesef geri.
Her şeyi düzene sokacak yok ki yanımda bir peri.

Yıldızlar sanki bana birşey anlatmak istiyor.
Acaba uzaklarda bir prenses beni mi bekliyor.
Gecenin boğucu karanlığı bitsin artık.
Yaşamayayım onca kalabalıkta yalnızlık.

Ne olursa olsun sabredeceğim.
Bekleyip özlemeye devam edeceğim.
Belki de kaderin çizgilerini kıracağım.
Hayatımın bedbahtlığını yıkacağım.

Umut benim tek enerjim.
Çevreme yaydığım sinerjim.
Ve yavaş yavaş gözlerim kapanıyor.
Hüzünlü bir gece de böyle bitiyor.