Babasına çekmiş derlerdi ’nalet’için
Eşref saati mumla aranan bir aksi adam
Eşşek saatinide pek severdik rahmetlinin
O sövüp saymalarına doyulamayan

Aksi mi aksi,nâlet mi nâlet efendi
Çekilmez olur bezdirirdi an be an
Kükredimi birde susturana aşkolsun
Etrâfı sarardı binbir hezeyân

O söyler kitaplar yazardı bâzen
Vahhâbilikten,Roma asâletinden
Ne menem asâlettir ki diye sorardım
Koskoca koltuğu sokağa atarken

Yıllar yılı Romadan,vahhabilikten
Kafamızı ütüledin nâlet adam
Varsın sen söylede kitaplar yazsın
keşke diyordum keşke isimsiz kahraman

Nezleden,gripten ve öksürükten
Osuruktan nem kapardın,söverdin
Nâlet bir bakışı vardıki,nemrut yüzünden,
Nur yağardı,sıkıntıya gelmezdin

Anlamakla kitaplara sığmasın
Sayfalar sığmaz,kalem tükenir
Naletlik etmede yoktur benzerin
Yaratıklar içinde bir destansın

Her boka maydanozdun,dalardın
Hır çıkarmayada bahane arardın
Def’i-Hâcetinle bile dalaşır durur
Zavallı makarnayı çatallardın

Ne kürt bıraktın,ne laz dünyâda
Irklardan nasipsiz kalmadı kimse
’Can çıkar huy çıkmaz’doğru demişler
Sövmekten vazgeçmedin son nefesinde

Bir bardak su getirsek yaranamazdık
Tankerlerle su taşısak bile
Helâli hoş olsun sayın yaratık
’Ağzımızla kuş tutsakta’ nâfile

Artık bir hayalsin olsanda sövsen
Hepimizi üst üste koyupta dövsen
Yokluğun? boşluğun? dolmaz ki bilsen?
Ne çok özlüyoruz ah.. diyebilsem...


Kadir Kayaoğlu