Elbet yanmak gerekli, pişmeden yol alınmaz
Koru nâra çevirir, körük közün gıdâsı.
Hem maddî, hem mânevî dengeyi gözetmeli
İbâdet ruhumuzun, yeşil gözün gıdâsı.

Kendini yâr sananlar, aslında birer ağyâr
Yâr olmak kolay değil, herkes olamaz ki yâr
Katıksız inanmışsa, o kişi çok bahtiyâr
Onsuz hiç bir şey olmaz, îman özün gıdâsı.

Aşk öyle bir nesne ki, ne şah tanır ne kral
Daha ilk gördüğü an, gönlü çalmış bir maral
İncele, tetkik eyle, her şeyde vardır kural
Mevsimler döner durur, bahar yazın gıdâsı.

Dünya hayatı ne ki, ya çelik ya çomaktır
Doğdun başladı sarma, sonu gelen yumaktır
O’nun geliş gayesi, onu tamamlamaktır
İnsanı nurlandıran, ahlâk yüzün gıdâsı.

Sevdâsını gönlünde, sır gibi saklaması
Gülistanda bülbülün, o güzel şaklaması
Bilgisizce konuşmak, karga vakvaklaması
Onsuz hatiplik olmaz, ilim sözün gıdâsı.

Orada yüzü olsun, ukbâya ne saldı ki
Rahman’ın kapısını, o ne zaman çaldı ki
Muhabbetullah yoksa, geriye ne kaldı ki
Her şeyin mayası o, sevgi nazın gıdâsı…

01/08/’10
Hanifi KARA