Yıl 1984 tuzla tersahanesindeyim yaşım 17 miço olacağım dedim kendimce.
Miçonun ne olduğunu halen bilmemekteyim babam kendi elleriyle götürmüştü.
Hiç bu kadar heyecan vermemişti, değildi o bakırköyde menekşede sandala binmek.
Kafamı kaldırdığımda bineceğim geminin büyüklüğü anlatılamazdı.
Çok değişik bir duyguydu benim için hayallerime doğru yavaş yavaş ilerlerken.
Nereden başlayacağımı bilmeden ilk liman dedim.

Değişik bir yaşamdır gemicilerin hayatı sonsuza gider gibi.
Kimi zaman azgın dalgaların kucağında kimi zaman geçmişini unutmak olsada.
Çanakkale geçilmez diyorlar o boğazın eşsiz güzelliği herşeye değer.
Okuldan aklımda kalan çok okuyanmı bilir çok gezenmi derlerdiya işte bu söz.
Yavaş yavaş tecrübe edinecektik çok yolumuz vardı daha oysa ilk liman.

Günler geçip gidiyordu denizin o muhteşem maviliğinde kimi zaman hoştu deniz.
Kimi zaman ise azgın dalgaların çırpınışında geçen günlerim.
Cesaretim bir asker gibiydi neden korkayımki bizler barbarosun torunları idik.
Malta adasıydı gideceğim ilk liman heyecanlıydım uyku girmiyordu gözüme.
Kaptan yanına çağırdı bak beni dinle kulak ver dedi sözüme.
Çok şanslı olduğumu söyledi herkese nasip olmazmış bu ilk limanı görmek.


Yavuz Yazar