Koynumda sensizliği ısıtıyorum,
Taş basıyorum bağrıma kızgın,
Gözlerime hayalden siluetini asıyorum,
Bulutlar çörekleniyor bakışlarıma,
Gidişini hatırlıyorum,
Koşar adım ve bakmadan ardına,
Yağmurlarda ıslanıyorum.
Nasipsiz köylerde arıyorum seni,
En şuh kahkahalarda seni bulamıyorum.
Geceyi kaynatıyorum yüreğimde,
Ateşi söndürüyorum sen sandığım beyaz bir tende,
Tirim tirim titriyorum ayazında yokluğunun,
Üşüyorum, yoksun, üşüyorum.

Sen aramazsın beni bilirim hiçbir zaman,
Özlemezsin, sevdiğim gibi sevmezsin,
Sen dudaklarımın her şeyi olsan da,
Ben senin herhangi bir şeyinim.
Elinde tahta bir kaşık şakırdar,
Beynimde yalnızlığın uğuldarken,
Ateşini saklarken kimsesiz çığlıklar,
Yankılanır gökyüzünün zirvesinde,
Kara gözlerinle beni vurursun,
Kan revan yatarım düşlerimde,
Sen yok olursun,
Hiç var olmadığın gibi,

Telaşına hapsedersin sevdamı hayatın,
Seni sevdiğimi söylesem de,
Basit bir sözmüşçesine,
Güler geçersin bana ve kelimelerime,
Alay edersin belki de seni yazdığım yazılarla,
Seni resmettiğim beyaz sayfaları,
Sensizliğimde anılarımı somaklarken,
Sen bulamazsın kalbimdeki mezarını,

Şimdi git resmet hüznü,
Tuvaline yansısın bensizliğin rengi,
Gözlerin kararmasın boş yere ağlamaktan,
Yaşlarını kendine sakla,
İnanmam artık sana inanamam.
Suskun zamanların içinde bir çığlık olsan da,
Kapatırım kulaklarımı tüm seslere seni duymam.
Böylesine severken seni,
Ben bunu hak etmedim sevgili,
Mademki karar verdin gidecektin.
O zaman beni neden sevdin ki?
Şimdi ellerime bıraktığın birkaç anı olur,
Senden sonrasında sonum.
Koynumda geceye gizlenen sensizliği ısıtıyorum,
Üşüyorum, yoksun, üşüyorum


BAKİ EVKARALI