Bir kez olsun hayatta, içse aşkın meyini
Ne yapsa da bir daha, âşıklar aşka kanmaz.
O öyle bir iksir ki, ancak tadanlar bilir
Sâkiler içki sunar, aşkın meyini sunmaz.

Aşk imiş âşıkların, sâdece içeceği
Her dem tâze kalırmış, aşk dağının çiçeği
Âşık aşka gelince, olur ateş böceği
Semenderleşir âşık, aşkın nârında yanmaz.

Eğer aşkı hasbiyse, olmuştur bilâ-ivaz
Yasaklayamaz kânun, dînen verilir cevaz
Mecnûn vâri çöllerde, dolaşır avaz avaz
Yâri dilinde tesbih, ağyârın adın anmaz.

Gam değil âşıklara, bedeni açıp, solsun
Onun gönlü yeter ki, yârin aşkıyla dolsun
Bir an önce Cânân’a, illâki vâsıl olsun
Vuslata ermeyince, onun acısı dinmez.

Mâşuk’una kavuşan, aşka öyle doymuş ki
Gördüğü her rüyâyı, öyle hayra yoymuş ki
Yâr uğruna serini, varı/yoğu koymuş ki
Kellesini kesseniz, âşık yolundan dönmez….

28/07/’10
Hanifi KARA