Ekinler kalmış tarlada,
Düşük fiyat borsada,
Girsen bile mezata,
Köylüsün sen, malının değeri yok.

Bankalar, yüksek faiz ister,
Tefecisi ondan beter,
Diyemezsin artık yeter,
Köylüsün sen, derdini bilenin yok.

Satsan bile bir kilo sütünü,
Alamazsın bir paket tütünü,
Çeksen bile memleketin yükünü,
Köylüsün sen, kıymetini bilenin yok.

Cambaza versen bile davarı,
Seninkinin tutmaz kilo ayarı,
Ucuza kapatıverir pazarı,
Köylüsün sen, hakkını arayanın yok.

Traktörler durur hangarda,
Fareler cirit atar ambarda,
Tarla sürmen lâzım bu aylarda,
Köylüsün sen, tarlanı sürecek mazotun yok.

Okul kapandı köyünde,
Beyler kendi keyfinde,
Halk cahile döndüğünde,
Köylüsün sen, okumayı öğretenin yok.

Köylü, milletin efendisi,
Emekçinin ta kendisi,
Köle gibi, bey hangisi?
Köylüsün sen, emeğinin karşılığını aldığın yok.

At kafandan kasketini,
Çık meydana, giy kispetini,
Gelecek elbet oy günü,
Köylüsün sen, gücünü bildiğin yok.

Erman der; niyetim yok kimseye şirin gözükmeye.
Sözlerim belki biraz benzer, zehir, zemheriye.
Buraya geldim yanlışı ayırt edip, doğruyu söylemeye;
Köylüsün sen, sana doğru yolu gösterenin yok.

29.07.2003
Erman Ulusoy
Kırklareli