Şölen idi baharımız yazımız
Bize küskün coştuğumuz yaylalar
Koyun sağdı gelinimiz kızımız
Nerde ayran içtiğimiz yaylalar

Sürmeli ceylanı oynak cereni
Süslerdi çimenle çiçek yöreni
Unutulmaz ahd u aman vereni
Dosta sofra açtığımız yaylalar

Uçan talih kuşu konar mı başa
İsimler verirdik ağaca taşa
Binboğa’dan göç olurdu Maraş’a
Garip kaldı geçtiğimiz yaylalar

Gamze sitem oku gözler gülüştü
Verdiğin o mendil aklıma düştü
Kaç seven del’oldu yollara düştü
Sevdalanıp düştüğümüz yaylalar

Laleye karışır sümbül kokusu
Çekilir yürekten gurbet dokusu
Çağıl çağıl türkü pınardaki su
Yudum yudum içtiğimiz yaylalar

Başın karlı döşün yeşil bağlardı
En tekin en cömert yüce dağlardı
Karlar erir derin dere çağlardı
Sevinirdi seçtiğimiz yaylalar

Şekli değişince eğlencelerin
Anlamı değişti her türlü yerin
Hala Gözükara yaylalar serin
Konup konup göçtüğümüz yaylalar

Çark-ı Devran (sy. 97)