Belki bu son kitabım, son şiirim, son sözüm.
Benden sana aşk sözü bekleme artık gülüm.
Yaşla dolan gözlerim, döküldü süzüm süzüm
Benden sabır, netamet bekleme artık gülüm.

Ben sevgimi sundukça azarlandım, horlandım
Gecem gündüzüm oldu; uykularda turlandım
Bugün bu son hamlemi son kez olsun kullandım
Ben cevabımı aldım, tekleme artık gülüm.

Hasretinle saydığım takvimde yaprak bitti
Uğrunda harcadığım hayatım boşa gitti
Sevgini dilenmekten sabrım canıma yetti
Yüreğime hançeri dikleme artık gülüm.

Sen yoluna.. ben yoluma, rotamı çizdim artık
Huzur turuna çıktım; dertlerden bezdim artık
Boşuna uğraşma hiç ben seni çözdüm artık
Bu gönül akıllandı; kekleme artık gülüm.

Her dalım çiçek idi; hep kuruttun, savurdun
Tüm sevgimi sunduğum yüreğimi kavurdun
Yarı müslüman bildim; demek sen tam gavurdun
Yalanları dibinden kökleme artık gülüm.

Kırıldım, canım yandı; affetmemi isteme!
Benim de hakkım yok mu, bir ufacık siteme
Bundan sonra..." bensiz de, mutlu ol "sakın deme!
Benden bir yudum sevgi bekleme artık gülüm..

Vururum bıçak darbe, mihnetim olmaz sana
Sustururum gönlümü, akıtırım kin kana
Dilinle yalancıktan bir daha da bu cana
Sahteli aşk sözleri ekleme artık gülüm.

----------------

Bir daha söylüyorum, "Ben çok sevdim gönülden"
İnsan kopmak ister mi, çok sevdiği gülünden.
Mateminle ördüğüm o’ kapkara tülünden...
Aşklara kefen diken; terzi oldum be gülüm!

Şiirime ses olan çok saygıdeğer arkadaşım Mehmet Kaya’ya sonsuz teşekkürlerimle...

A. MORKOÇ