Gülen gözlerin neşe saçardı Güzelçamlı’ya.
Can fedaydı, böyle güler yüzlü komşuya.
Nasıl bırakıp gittin, şakacı kimliğinle bizleri.
İnanmıyorum ağabey, sanki döneceksin gibi.

Sabah erken kalkar, bir cigara yakardın.
O tertemiz kalbinle, geçenlere bakardın.
Kahveni yudumlarken, neşe ile coşardın.
Kahkahanı esirgemez, iki de laf takardın.

Marifetli ellerinle, güzel meze yapardın.
Akşamları şen şakrak, iki duble atardın.
Mezeleri göstererek bana çalım satardın.
İkram için elde meze, yanımıza koşardın.

Eski soyadıyla seslenirdin Saniye ablama.
Eşine Savaş diyen sesin, halen kulağımda.
Unutmak ne mümkün seni ihtiyar delikanlı.
Seninle yaşanan her an unutulmaz bir anı.

Eşim kızın gibiydi, bana damadım derdin.
Olmadığım günlerde, ona kol kanat gerdin.
Sen bir komşu değildin, sanki ailedendin.
O güzel yüreğinle, kadir kıymet bilendin.

Oyyy abim oyy, çimleri sulamak bile kor.
Kızın gibi sevdiğin komşunun işi çok zor.
Kiminle yarışacak şimdi çim sulamak için.
Sessizce çekip gittin tabi keyfin o biçim.

Biricik oğlunu, daha yeni evlendirmiştin.
Babalık görevinde, son murada ermiştin.
Bu yıl nasılda göğsün kabararak gelmiştin.
Sanki bir şeyler hissetmiş, sanki bilmiştin.

Bir akşam öncesi toplamıştın tüm aileni.
Biliyorum gözlerin arıyordu oğlun Emre’yi.
Nasılda neşe doluydunuz, çoluk çocukla.
Hazırlanıyordun sanki. O kasvetli sabaha.

Burada yaşayan her fert seni çok sevdi.
Gözyaşlarına boğdun Söke-Grup kent’i.
Hani karpuz satan o çoçuk var ya; Savaş.
O bile haberi duyunca gözleri doldu yaş.

Şimdi sabahlar sensiz, bahçemiz sessiz.
Karşı balkonda gülümseyen hayalinleyiz.
Kimse şaka yapmıyor bize kederlerdeyiz.
Son numaranıda yaptın be Soner abimiz.

Damadından armağan olsun sana dizeler.
Mekanın cennet, nur olsun yattığın yer.
Bin ömür gelip geçse, doldurulamaz yerin.
Yüreklerde şen kahkahan, gülen gözlerin.

HER ZAMAN YANIMDASIN YİNE SES OLDUN TEŞEKKÜRLER HÜZÜN ŞAİRİ...

MEHMET FİKRET ÜNALAN