Kavuşmak yakın diye, hep kendimi avuttum
Hiç düşünmedim sonu, vah! Pervasızca daldım
Aşkınla yanan kalbi, gözyaşımla soğuttum
Umutlarım boş çıktı, gam ile duçar oldum

Sanki fırladı çıktı, bence böylesi gerek
Çünkü seni sevmişti, koşulsuzca bu yürek
Koklayamadım korktum, incinirsin diyerek
Gül sanmıştım ben seni, karşımda diken buldum

Sen sevgili değilsin, sevenler böyle yapmaz
Ölümde olsa gider, sevda yolundan sapmaz
Canını teslim eder, sadece ona tapmaz
Ben böyle biliyordum, yanıldım, şaşıp kaldım

Tazecik bir fidandım, seni gördüğüm gece
Ne şiirler yazdırdın, bir ömür, hece, hece
Hiç acımadın kıydın, seni seven bu gence
Fitil fitil ödettin, bağında hozan, soldum

Bağladım yüreğimi, ipi çözüp salamam
Bir amacım kalmadı, ben burada kalamam
Sayende derde doydum, daha fazla alamam
Yaklaşma uzak oyna, boğazıma dek doldum

Bana layık değilsin, bilmedin nimeti
Kör gözüne çarptıkça, haktan gelen himmeti
Salladım aşk kılıcı, görmedim ganimeti
Doyasıya yaşattın, Istırabınla öldüm

Halil İbrahim Yıldız