Orhan abi…


Eski Mahalle Muhabbetleri - 1


Bitirimdi, hem de o biçim,
Mahallenin en kral delikanlısıydı.
Laf söyletmezdi hiçbirimize, her yerde, her zaman korurdu…

Tüm çocuklar gibi hayranıydım bende,
Orhan abi dedin mi, akan sular dururdu.

Mahallede, okul ya da iş sonrası arkadaş muhabbetlerinde,
Konu döner dolaşırdı, İllâ Orhan abiye gelirdi, anlamadan.
En heyecanlı mevzuu oydu hepimize, gerisi kesmezdi…

Yok üç kişiyi marizlemiş, yok yeni manitası da süpermiş.
Altın kabzalı silahı kimsede yokmuş, daha neler neler.

Ama arabası harbi efsaneydi. Altmış model şavrolet, impala.
Nasıl bir kırmızı o Allah’ım, gör, alamazsın gözünü, bakarsın.
İçi de kırmızı ha, direksiyon, torpido, koltuklar bile, arada beyaz çizgiler.
Mahallenin genç kızları, dul karıları cama üşüşürdü o geçince.
O zaman moda Orhan Gencebay dinlemek, açardı sesi sona
Bazen bira takılırdı, arada şarapta içerdi. Keyifli adamdı vesselam.

Ben o zamanlar ilkokul sondayım, anlamazdım öyle şimdi ki gibi
Orhan abi haplanıyormuş arada, kuruda sararmış, esrar işte…

Büyüdükçe eski ilgim azaldı ona, diğer çocuklarda da öyle.
Eskiden koşardık arabasının peşinden, sonra, sonra
İtici gelmeye başladı hareketleri, tükürmesi falan.
Kavgaları da korkutuyordu sanki. Bize demezdi bişey ama
Ne bileyim işte, çocukluğumuzdaki Orhan abi gitmiş,
Yerine daha sevimsiz, ürkütücü bir tip gelmiş gibiydi.

Liseye başladığım seneydi, tatillerde çalışıyordum yine.
Bir akşam, iş çıkışı dolmuş sırasında annesini gördüm.
İki büklüm kadın, pazardan bir iki şey almış zavallı,
Ağır değildi filesi, aynı dolmuşa bindik eve kadar taşıdım.
Ayrılırken elini öptüm, harçlık vermeye kalktı almadım tabii,
Anneme selam söyledi ve “ne efendi bir delikanlı yetiştirmiş,” dedi.

Akşam yemeğinden sonra annemle konuşurken öğrendim.
Meğer Orhan abi boş boş gezerken, temizliğe gidermiş anası...

Adam yakışıklı, havalı, güçlü, kuvvetli ama para eder mi bunlar?
Birde zıkkımlanmaya para bulamayınca bir sinir krizi gelirmiş
Dövermiş zavallı anasını. Hem de pek fena, araya giren olursa onu da.
İşte o gün, fena düştü gözümden Orhan. Abi…


03.06 – 18 Temmuz 2010 Pazar – İstanbul
Neyzen Muharrem / Neyzence Şiirler