Rüzgarına tutuldum ÖMRÜM’ün,
Tutuldum, tutundum, tutuştum…
Yedi göbek öteye vardı yolum,
Ne benzerini gördüm, ne izini buldum.

Sana açıldı tüm kapılarım,
Ay ışığının aksinde sen varsın,
Güneşin korunda, gecemde sabahımda,
Martıların çığlığında, İstanbul baharında,
Canımda, avuçlarımda, sen varsın sevgilim,
Ömrümü hayat yapan gerçeğim…

Ömür üzre ÖMÜR tutturdum,
Bereketlendi varlığım, yeşerdim, çoğaldım.
Başa sardı hayat yeniden, miladımı unuttum.
Kelimelerime üşüştün, ünlemim oldun,
Kalemime deydi adın, şiirime kafiye oldun.

Kalem düştü, şiir düştü, zaman düştü, Dil sustu.
Varlığın benliğimi saran bir muştu…
Yok gayrı bundan ötesi,
Seni benden soracaklar, beni senden.
Adının yanında adım olacak,
Yüzünün yanımda yüzüm.
Farkı yok şimdi sen ve ben’in
Farkı yok gözlerimizden süzülen sevginin…

Zaman dursun, yol tükensin, dallara kuşlar konsun.
Farkında değilim hiçbir şeyin
Bana kalan bir ÖMRÜM olsun.

Tuluad
15.07.2010