-------------------------------------------------------------------------------------
Gurur değil; onurun, hakkını hep aklarım // Ve sözüme sâdığım; sırrı Hakk’a saklarım // İlence dilim varmaz, kendime yasaklarım // Bir yemin ki ebedî; sevilmeye elveda…
--------------------------------------------------------------------------------------

ONURUNU YİTİREN AŞK

Dengimi yüklüyorum, kırık köhne gönlüme;
Anıdan pay geçmişse, görmeyiver sen e mi!
Ne de olsa, sen varsın, bu ömrün evvelinde;
Ha bir eksik ha fazla, sormayıver sen e mi!

“Neyleyim!” de, rahatla. Demiştin ya en baştan:
“Pişmanlık kasırgası, ırar gider yavaştan.”
Kanarsa gönül yaram, ölür müyüm bu aşktan!
Sevdâmı üstünkörü, sarmayıver sen e mi!

Ben birazcık hissiyim, görürsen gözümde yaş;
Yelkenleri indirme, arkanı dön uzaklaş...
Zaman koymaz gözümde; ne üzüntü, ne telaş.
Sakın ola umudu, kurmayıver sen e mi!

Ayrılığı kastedip, isteksiz ayaklarım
Delirse de kefilim, gönlümü dayaklarım!
Sözüm geçmez düşlere, ismini sayıklarım;
Duyarsan feryâdımı, ermeyiver sen e mi!

Farz et; aldım payımı, dünyanın her hâlinden
Kalırsa kusur kalsın, hislerin mahallinden!
Dilenciye dönsem de, merhametin elinden!
Acıyıp bir sadaka, vermeyiver sen e mi!

Vicdânın daralmasın, akla sığmaz nedenim;
Bir suç varsa; huyumda, suçlusu da bir benim.
Tek ilacım olsan da, kurusun bu bedenim;
Hızır gibi yetişip, sürmeyiver sen e mi!

Olur da, arada bir, kesişirse yolumuz;
Selâmını esirge, tutulsun şu kolumuz!
Bu cezâ yetmez bana, toprak olsa ölümüz;
Mahşerin durağında durmayıver sen e mi!

06.02.2008 22:21
12.02.2008 09:00

Salih ERDEM / AYDIN