_Bilemedin,
Gece nakşını işlerken karanlığa,
Meşkindeydi hüthüt sessizliğin,
Bir kalem,bir kağıt ve yalnızlığım vardı kimsesiz
Ardına kadar aralamışken geçmişi
Sen sayıklıyordu hüzmesinden gecenin,




_Bilemedin,
Hayalinle gölge oyunundaydı suretim,
Hay-i-hak “cüssem” yerle yeksan,
Avuçlarımda ismin yazarken göğe doğru
Ve resmederken gökyüzünde ismini
Bir asi rüzgar kovalıyordu bulutları güneşe
Sen yazıyordu ay ışığı bulutlara,




_Bilemedin,
Bir kucak mesafesindeydi sevdam,
Sarılsam dünyaya boğulur derdim…
Gözyaşlarım kefenlenirken gamzelerinde.
Firar ediyordu bir bir göğsünden vicdan
Sen akıyordun hıçkıran gözlerimde,




_Bilemedin,
Seher vaktine _sen adını vermiştim,
Geceye _sen,gündüze _sen,güne _sen,
Aklımı dar’a çekerken,düşünüş _sen
Son dileğim sendin,derdim,dilimden dökülen
Sen oluyordu amin demeden önce,




_Bilemedim,
Kelebeklerin bir günlük ömrü olduğunu
Sen kokarken bahar_
Ve,
Çiçekler soluyordu, ihanettinden
Sen, oluyordu hiddetim,
Avuçlarken resmini
Sus kokuyordu adın,sessiz suretinde
Sen oluyordu nefretim,……








Hattab(Y.K.)