Artık ne sabır var, ne mecalden kaldı bir hal


Hazan her bir yanımı kuşattı, nerdesin hala niye habersizsin yar


Umutlarıma sessizce karlar yağar, yüreğimi yakar


Nefesim olsa ne yazar, sinem sancılar içinde ıstırapla yaşar ve ağlar








Yıllar alıp götürdü hevesimi, şevkimi, ümitlerimi


Beklemek kar etmedi, sükût ettirdi bu bitap melalimi, yalnız kalbimi


Ne teselli şerhetti, sürur zerketti, ne sabır har eğledi kanaate yetti


Yüreğime güz sökün etti, gözlerimin yaşı vefa için şikâyet etti








Vurmayın yüreğime, suskun melali ahvalime


Aldırmayın çaresizliğime, alay etmeyin kimsesiz kalbimin sezgisiyle


Hamiyete boş vermişliğime, aşk içim elemle hemhal olduğum kaderimle


Ne dumanım kaldı, ne korum, hüzün bir başka seslendi boşlukta kalan gözlerime








Ey sevgili artık neyleyim, sessizce çekileyim


Bahtım için sabırda ikamet ederek, kalbin için selametler dileyim


Bu yorgun yüreğime nazarın dokunmadan göçüp gideyim


Umutla filizleneyim, sürurla vuslatı terennüm edeyim, kısmet değilmiş neyleyim








Bir zamanlar ışıktın, pervaneydin halin dilinde


Esini şad eden nefesin azizliğinde, hülyaların açılmış haz mümbitliğinde


Her nefesin eşiğinde, titreyen kalbin ümide abat olan filizlerinde


Renklerin asudeliğinde, şevkin heyecan bahşeden iksirinde








Tutkumuydu alıp götüren, şimdi hicrana sevk eden


Nasıl bir yakarıştı, suskun duvarlardan öteye geçmeyen, gözyaşı döktüren


Yalnızlığın busesinde hüzünle nefesi bitiren, mecali yok eden


Hıçkırıklar içinde inleten, gönül lehçesini şerh edemeden öteye göçüren elem







Mustafa CİLASUN