Gönülden suya akıştır aşk hareli suna.
Suya dokunur renkler bürünür bir efsuna.


Zarafet sesidir renk iz bırakır atiye.
Cümle renk kavilleşir gider suyun suyuna.


Ne işve yapar ne naz çeler tüm gönülleri.
Asalet doğuştandır kıymet yetmez huyuna.


Renkler efsane söyler içli bir şarkı olur.
Solur güzellikleri gönüller boşluğuna.


İncelir güzellikler incecik parmaklarda.
Sularda yangın başlar uzakta mahzun tuna.


Suya nakış işlenir renk renk güzelliklerle.
Sudan gönüle yağar akıl sır ermez buna.


Bazen bir güzel (he)dir bazen endamlı elif.
Elifin yüreğinden sökülür aşk için lif.


Muhtelif rivayetler ama asalet tektir.
Ebrunun has mekanı tartışmasız yürektir.


Gölde yüzen kuğuya nispet edilse azdır.
Hazdır renkler koynunda işlenir naz ucuna.


Ebrunun hikâyesi suya düşen güzellik.
Sükûnet ebru demek onun zıttı curcuna.


Kıskanmış devran onu bir kâğıda hapsetmiş.
Acıyıp kanadından bir telek vermiş turna.
Ankara,09.07.2010 İ.K