Bir zerre olup yaşadım dünyada,
Ne olduysa oldu hepsi çantamda,
Hiçbir şeyi unutmadım aklımda,
Nereye baksam yaşıyor hatıralarla,

Bir zamanlar mutlu yuvam vardı,
Yuvamda sevinç ve mutluluklar vardı,
Hepsi dağılıp gitti garip yalnız kaldı,
Buca yaşadım ama garibin adı vardı..

Zamanla acılar yıktı yok etti beni,
ne yapsam gideni geri getirmedi,
Yaratanım adeta beni öyle denedi,
Bu yaşamı benim için öyle seçti..

Uzun zaman oldu yalnızlık,
Yalnız yaşamak adeta zindanlık,
Her zaman aradı bir aydınlık,
Garip son beş yılını yalnız yaşadı yazık..

Bir zaman yaşandı geldi geçti,
Dedik artık umutlar kalmadı bitti,
Öyle ki,tam kendini kaybedecekti,
Aldı başını uzun yollara çekti gitti..

Gezdi dolaştı hep huzur aradı,
O mekan bu şehir aradı taradı,
Bir zaman sonrada aradığını yakaladı,
Garibin bu arayıp da bulmadığıydı..

Onu gördü gönül gözüyle tanıdı,
Kalbi ona bir anda hemen ısındı,
Gönül artık onu kaçırmamalıydı,
Kafayı koydu gelecek günler onunlaydı..

Düşündü taşındı ona anlattı,
Düşünmesi için ona zaman bıraktı,
Bu durulacak olan son duraktı,
Bundan sonra hayat güzel olmalıydı..

Gördük görüştük onunla anlaştık,
Sevgilerle birbirimize yaklaştık,
Mutlu gelecek adına sözler aldık,
Gelecek günler için umutluyuz artık…

İşte bir zaman sonra böyle oldu..
Mutluluğa çıkarıyoruz artık yolu,
Sonu erdiriyoruz bu anlatılan konuyu,
Sevgili mutluluk başka yok çıkış yolu..

Acı ve kederli de olsa hayat yaşadım,
Sonunda bende mutluluğu yakaladım,
Ben mutluyum hep öyle olacağım,
Son sözüm herkes mutlu olsun diyeceğim…