O yıl.. mayıs ayı..
Ne de çok var kayısının üzerinde..
artık bolcana reçel yaparım..tatlıyı ikimizde seviyoruz..iştahımızda açık..zaten hep meyve yiycem artık..dalından..

Şeftalileride öyle yediydim geçen yaz..
Bide boncukla paylaştık..bu boncuk hep severdi meyveleri..dağ çileği toplamaya gittiğimdede ..
bir bana bir ona..
ne keyifliydik.

Kiraz ağacımız tutmadı, vişnede olmadı..biraz rüzgarda kalmışlar..sevmezlermiş rüzgarı..sonradan öğrendim..

Ama sen bilmiyosun , senden sonra kirazda meyve verdi..ama nasıl..
iki dalda tek tek..
sanki biri sen, biri ben..
ayrı dallarda.

Kayısılar bi çok oldu..
o büyük merdiveni tek başıma taşıyamadım..dallarını eğerekten topladım hepsini..
bide deli asma dolanmış yapraklarına..

Ne çok kayısı var dediydin bu sene..bende yiyemedim..geçmedi işte boğazımdan sensiz..dağıttım ele güne..

Birazda reçel yaptım..herkezler yedi.birde sevindiler.

İki kiraz..iki vişne tutmadılar
artık fidandanmı, rüzgardanmı bilemedim..
ama kayısı
sevdi yerini..gün begün büyümekte
her meyvede bal tadı
geçen zamana inat büyütüyor dallarını..
benimse ..

bugün gibi anılarımda saklı.
.Necla Argüz............08 07 2010