Ara sıra kalabalıkların içine
Girmek lâzım...
Dışardan kendine daha iyi
BAKmak için...

Ara sıra kendine dalmak lâzım...
Güzel bir çay kokusu gibi
Yalnızlığın deminde
Demlenmek için...

Ara sıra gitmek lâzım...
Hemde haber vermeden kendine
Bir gün bitiminde
Hiç beklemeden gelmek için...

Ateşin içine girmek lâzım...
Ateş yakarmış diye değil
Belki, beni yakmaz diye hiç değil
İçinn..içinn pişmek için...

Bir kitabı, açmak lâzım...
Hiç açılmamış olmalı
Açılmayan içini
İlk satırda açsın diye...

Bazen unutmak da lâzım...
Doğum günü pastasına
Eklenecek mumları almayı...
Ömür akarsada aksın demek için

Hüsrana uğrar bazen gönül
Ama niye, niye ki demeden
Düşünmek lâzım...
Ey sevgili, acizim işte demek için...

Eksik, kusur olur insanda
GELen gider, kimse kalmaz bu handa
Gönül evinde O’ndan başkası misafir ya
Kelebekler ibrettir, ömür bir günlük demek için..

Bilemiyor insan, bunu niye yaşarım
Film bitmediki, daha yoruma başlarım
Akıl, aklım ermiyor der şaşarım
Akıllıyım diyenler, şaşmıştır ne için?...

Ne umut ediliyorsa, O’nu ekmek lâzım
Zerrece yapılan, sende sana sunuluyor
İnsan ne yaparsa ancak kendine yapıyor
Başkasına verdiğin ne varsa, ASL senin için...

Yaşanılan her ne varsa
Yağmurun ağlayışından tutda
KARıncanın ahına kadar
Hepsi lâzım... OLman için....
vesselam...