Sen istanbulu düşünürken
bogazın mavi sularına dalıp
ben toza karışmış anadoluyu
tezek karışmış çiçek kokularında tattım
kimi tepesine istanbul adı verilmiş
dersinde bogaz manzarası şairin
kalemden akmış ruha karışmış
gönül kokusu sevdasını gördüm
istanbul kutup yıldızı semada
her gece görürüsün pırıl pırıl
anadoluda yıldız yıldız irili ufaklı
kader yazan burçları görürsün
o kaderde istanbul olan şair
elbet bogazı mimozaları yazacak
nerde kardeleni menkşesi kaktüsü
agaç olup gölge veren kauçuğu
yarık yarık topragında çorak ama
buram buram anadolu insanlık kokusu
şimdi hangi dagına senin ismini versem
yada hangi çiçeğe ,böceğe , ota
istanbul desem alınırmı şu yalnız dere
bilmeden gittiğiyeri şırıl şırıl türkülerle
belki balıklarıda vardır görmediğimiz
görmediğimiz nice güzelliklerle
sen istanbulu yaşarken bir keyf ile
anadolu ve ben iki aşık iki gönül
istanbul adını verdik güzelliğine inat
ayak bastığımız yaşadığımız her yere
ulaşamasakta sana istanbul bu hasret
ekin başaklarında bir şarkı sarı sarı
gelinciklerinde kırmızı ovalarında çiçek
içine bak anadolu gözlerinde yeşil.......