Akşam güneşi,
Gündüz ile gecenin kavuştuğu
Ufkun hüznünde tutkunlaşır;
Yorgun saatlerin donuk akışında...

Bitkin günün akşamında,
El sallar bana uzaklardan,
Sevdalı bulutların arkasından.
Veda edişi ılık bir tutku gibi içime akar...

Gün biterken,
Akşam Güneşi’ne doğru uçar,
Geceden korkan kuşlar...
Gider ardı sıra,
Yorgun kanatlarını çırparak.
Tutsak düşer,
Yolunu kesen zifiri karanlığın koynuna...

Bakarken Akşam Güneşi’nin batışına,
Ellerinin ellerimden yavaşca uçar gibi akışını,
İri dolgun gözlerinin,
Gözlerimden;
Veda etmeden kaçışını anımsarım....

Gitmek istemem Akşam Güneşi’nin ardından,
Sabah Güneşi’ni görmek de var.
Yeşeren günün tazeliğinde.
Serin,ılık,cana yakın....

Yeni bir aşk,
Yeni bir yaşam,
Ve yaşanmış zamanın sonu;
Akşam Güneşi...

Bayram Ali Bayram