5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1336
Okunma
Hep boşunaydı, onu sevdiğim,
Onun, bundan haberi olmadı.
Hep boşunaydı, iç geçirdiğim,
O, beni hiç duymadı.
Hep korkardım, etrafında dolanmaktan,
Titrerdim, yanında olmaktan,
Boşunaydı çekincelerim,
Yorulurdu beynim, hep kuşku duymaktan.
Rüzgar uçursa saçlarını,
Ben heyecan duyardım.
Üzülüp, ağlasa içlenerek,
Derdime dert ekler, koyardım.
Ona, tutkulu aşkımı anlatmak,
Boşunaydı, belki.
Spontone gelişmiş,
Marjinal bir aşktı benim ki.
İsmet Can
Cevap Yaz