dündü cenazem.
geceler sabaha erer iken ,birtanem..
gözyaşlarım sel olup akardı bazen,
rüyaları söyleyemem ,yorum yapamam;
dört kolluyla gidiyordu,dündü cenazem,

yazım hiç değişmemiş,deftere bağlı
bazen siler bozarım,bazenise karalı,
başımda hocalar,üç metre pazen;
dört kolluyla gidiyordu,dündü cenazem.

ben neler söylesem,dönmem imkansız
dostbildiğim seviniyor,düşman kararsız,
hayat sanki bir rüya,inan birtanem;
dört kolluyla gidiyordu,dündü cenazem

gülmem yasak olmuştu,ağlamam yasak
bak melekler bağırıyor,ah bir kavuşsak,
el ediyorlardı bana,görürdüm bazen;
dörtkolluyla gidiyordu,dündü cenazem.

terliyordum,üşüyordum,korkuyordum aslında
azap çektiğim belli,gözüm hep sal tahtada,
rüzgar bitti,umut yitti, ışığım yok,bitti teranem;
dört kolluyla gidiyordu,dündü cenazem.


burada iken başlıyorsun,hesap vermeye
fırsat bulamayacaksın,gülü dermeğe,
hep fırsat kolladın,hep oldun ezen;
dört kolluyla gidiyordu,dündü cenazem.


uzatmadım harama ,inan bir gün elimi
bu kul hakkı yiyenler,divanemi delimi,
benden uzak oldular,gönül ziyadem;
dört kolluyla gidiyordu dündü cenazem.

daha evden çıkmadan,sesleri duydum
kimisi oh olmuş dedi ,kimisi yandım,
hocada uzun boylu,sanırsınki bu adem;
dört kolluyla gidiyordu dündü cenazem..

işte geldim gidiyorum,buralar olsun sizin
makara hiç sağlam olmaz sizler ,olun ibrişim,
umut bitti,laf tükendi ,boşaldı çile hanem;
dört kolluyla gidiyordu,dündü cenazem.

mehmet sancak
duyguların şairi